Ήρθε ο καινούριος χρόνος και όλοι αισθανόμαστε την ανάγκη να κάνουμε αλλαγές που θα βελτιώσουν την εικόνα μας και ίσως και την ζωή μας. Είναι θαυμάσιο να βάζουμε στόχους και να τους μοιραζόμαστε με τα παιδιά μας αρκεί αυτοί να είναι ρεαλιστικοί.

Στον γονεϊκό τους ρόλο συχνά οι ενήλικες (ιδιαίτερα οι γονείς των μεγαλύτερων παιδιών) εγκλωβίζονται στην οργάνωση και τήρηση κανόνων για τα παιδιά τους, που μπορεί να είναι απαραίτητοι, όμως παρουσιάζονται με την μορφή κηρύγματος και επιβολής από ενήλικες που τελικά δεν είναι και τόσο τέλειοι.

Θα άξιζε προκειμένου να μην χάσουμε την ζεστή και ειλικρινή σχέση που όλοι θέλουμε να έχουμε με τα παιδιά μας, να αποδεχτούμε τα δικά μας ελαττώματα ή καλύτερα δυσλειτουργίες ή έστω ιδιαιτερότητες. Αυτή είναι και η ομορφιά της ζωής, η διαφορετικότητα που μας κάνει να ξεχωρίζουμε. Μόνο που όταν οι δικές μας ιδιαιτερότητες κλιμακώνονται και γίνονται δυσλειτουργικές και ελαττώματα θα πρέπει να έχουμε την ειλικρίνεια να το αποδεχτούμε και να θέσουμε ρεαλιστικούς στόχους που θα τους μοιραστούμε με τα παιδιά μας.

Στην πραγματικότητα χρειάζεται λιγότερο θάρρος απ΄ ότι αρχικά φαίνεται. Επιλέγουμε ένα μικρό και διαχειρίσιμο θέμα που μας απασχολεί. Για παράδειγμα θα μπορούσε να είναι ένα κομμάτι της διατροφής μας, όπως η καθημερινή μας κατανάλωση φρούτων και λαχανικών ή ένα μισάωρο περπάτημα που πρέπει να κάνουμε για να διατηρήσουμε την φόρμα μας και όχι να κόψουμε το κάπνισμα.

Αναφέρουμε στο/στα παιδιά μας ότι μας απασχολεί το συγκεκριμένο θέμα και τους εξηγούμε με πιο τρόπο θα θέλαμε για την καινούργια χρονιά να το θέσουμε σαν ένα προσωπικό στόχο. Στήνουμε τα βήματα που θα ακολουθήσουμε, όπως το να έχουμε ένα μηνιαίο ημερολόγιο (μια τυπωμένη σελίδα από τον υπολογιστή μας είναι αρκετή) πάνω στο ψυγείο που θα μας το θυμίσει και που σε αυτό θα σημειώνουμε τι ακριβώς καταναλώνουμε από τα λαχανικά και φρούτα ή αν κάναμε τελικά το γρήγορο μισαώρο περπάτημα που είχαμε βάλει ως στόχο. Τους ζητούμε να μας το υπενθυμίζουν. Στο τέλος της εβδομάδας παρακολουθούμε την πρόοδο της προσπάθειας και αναφέρουμε σε τί πήγαμε καλά σε τί όχι και σκεφτόμαστε όποιες βελτιώσεις μπορούμε να κάνουμε στο πρόγραμμά μας προκειμένου να κυλίσει κοντύτερα στο στόχο μας.

Μέσα από μία τέτοια διαδικασία, θα μπορούσαμε να διδάξουμε τα παιδιά μας ότι όλοι χρειαζόμαστε βελτιώσεις σε τομείς που μας δημιουργούν δυσκολίες. Τους δείχνουμε το τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να φτάσουμε το στόχο μας. Τα παιδιά μαθαίνουν ότι όλοι στην οικογένεια μπορούν να θέσουν τους δικούς τους στόχους ότι όλα τα μέλη υποστηρίζουν στην προσπάθεια τους ο  ένας τον άλλο. Καθώς και ότι ο στόχος για να επιτευχθεί περνά από διακυμάνσεις και ότι χρειάζεται διάρκεια η προσπάθεια για να γίνει συνήθεια (σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα  οκτώ εβδομάδες).

Μέσα από ένα απλό τέτοιο παράδειγμα θα μπορούσαμε να διδάξουμε τα παιδιά μας ότι:

·         Όλοι χρειαζόμαστε βελτιώσεις σε τομείς που μας δημιουργούν δυσκολίες.

·         Υπάρχει τρόπος και σύστημα με τον οποίο προσπαθούμε να φτάσουμε το στόχο μας.

·         Θέτουμε τους δικούς μας στόχους ανεξάρτητα από την ηλικία μας και συνεχίζουμε να βελτιωνόμαστε σε όλη μας τη ζωή αν το επιλέξουμε.

·         Τα μέλη μίας οικογένειας είναι αλληλέγγυοι και υποστηρίζουν στην προσπάθεια τους ο ένας τον άλλο.

·         Ένας στόχος για να επιτευχθεί περνά από διακυμάνσεις.

·         Χρειάζεται διάρκεια η προσπάθεια για να γίνει συνήθεια (σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα οκτώ εβδομάδες).

·         Η επιμονή είναι κλειδί στην επιτυχία του στόχου μας.

Παράλληλα συναισθηματικά εμείς, όπως και τα παιδιά μας, μπορούν να νιώσουν την αγάπη και την υποστήριξη που υπάρχει ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας. Είναι ευκαιρία να ευχαριστούμε συνέχεια τα παιδιά μας όταν μας υπενθυμίζουν τη προσπάθεια μας και όλοι να εξασκήσουμε το χιούμορ μας όταν δεν τα καταφέρνουμε. Επίσης να μοιραζόμαστε μαζί με τα παιδιά με τα συναισθήματα μας και να τα ονοματίζουμε (π.χ. νιώθω άγχος ή ανυπομονησία ή αποθάρρυνση ή βαριεστημάρα ή κάνω κουράγιο). Είναι ένας άμεσος και εύκολος τρόπος να τους μάθουμε το άγνωστο στα περισσότερα από αυτά λεξιλόγιο, που θα τους χρειαστεί για να μπορέσουν να εκφράσουν και τα ίδια τα δικά τους συναισθήματα στην κατάλληλη περίσταση. Γενικές εκφράσεις όπως «είμαι καλά» δεν είναι ιδιαίτερα επεξηγηματικές και θα ήταν προτιμότερο να αποφεύγονται. Στο τέλος να νιώσουμε περήφανοι όταν φτάσουμε το στόχο μας και τότε να θέσουμε πιο υψηλούς στόχους.

Όταν γινόμαστε μοντέλο στα παιδιά μας, όχι για την τελειότητα αλλά για την προσπάθεια, μπορούν ευκολότερα και εκείνα να δεχθούν τις δικές μας παρεμβάσεις και να αντιληφθούν ότι υπάρχει μια συνέχεια στην βελτίωση του κάθε ατόμου.

Καλό ξεκίνημα δυναμικά στη νέα χρονιά.

 

Με αγάπη από ένα γονιό σε όλους τους άλλους.