Έχετε παρατηρήσει πόσο συχνά η ομορφιά θεωρείται ισοδύναμη της καλοσύνης, ενώ η ασχήμια του κακού, τουλάχιστον στην εικονογράφηση των παιδικών ιστοριών; Τόσο στα παραμύθια όσο και στα κινούμενα σχέδια, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι ήρωες είναι συγκλονιστικά όμορφοι, εκθαμβωτικοί ή τουλάχιστον συμπαθητικοί ενώ οι "κακοί" είναι άσχημοι, καμπούρηδες, με στραβή μύτη κλπ.
Είναι άραγε, αυτή η αντίληψη για την ομορφιά, προς όφελος των παιδιών μας; θα τα βοηθήσει άραγε να αποδεχτούν τον εαυτό τους, όπως είναι τώρα αλλά και κατά τη διάρκεια της εφηβείας, που το σώμα τους θα αρχίσει να μεταμορφώνεται, περνώντας από πολλά και κάποιες φορές άχαρα στάδια; Μήπως έτσι γίνονται εξαιρετικά ευάλωτα σε εξωτερικά ερεθίσματα, που μεταφέρονται σαν τσουνάμι καθημερινά αφιλτράριστα μέσα τους και μεταφράζονται αστόχαστα, τις περισσότερες φορές. Δεν είναι τυχαίο ότι αντιμετωπίζουμε μάστιγες ψυχικών ασθενειών όπως η νευρική ανορεξία και δεν είναι μυστικό ότι οι έφηβοι είναι επιρρεπείς στις αυτοκτονίες.
Ας γυρίσουμε όμως πάλι στην παιδική ηλικία και ας ασχοληθούμε λίγο ακόμα με την παρανόηση ότι το όμορφο είναι και καλό. Στην περίπτωση αυτή, καλοντυμένοι και καθαροί ξένοι, στα μάτια των παιδιών, δεν «αποτελούν» κίνδυνο και ακόμα περισσότερο όταν κρατούν καραμέλες ή χαριτωμένα μικρά κατοικίδια. Τα παιδιά εκτίθενται στην εικόνα του όμορφου και του γοητευτικού και μετατρέπονται σε εύκολα θύματα.
Η εικόνα του όμορφου θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρα αντικείμενο συζήτησης μέσα στην οικογένεια. Αρχικά ας αναφέρουμε στα παιδιά μας, ότι δεν υπάρχει άσχημο δημιούργημα της φύσης (για τους λάτρεις της επιστήμης) ή του Θεού (για τους πιστούς, όπως εγώ). Το κάθε ζωντανό πλάσμα έχει την δική του αρμονία και αισθητική και η εμφάνιση του δεν είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό, απλώς είναι το πρώτο που παρατηρούμε. Γιατί για παράδειγμα η αράχνη να θεωρείται άσχημη, αλλά η πεταλούδα όμορφη; Και τα δύο ζώα έχουν ισορροπία και αρμονία στα μέλη τους, στην κίνησή τους και τα δύο είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά στην επιβίωση του είδους τους. Στην περίπτωση των ανθρώπων θα μπορούσαμε να κοιτάξουμε περιοδικά μαζί τους και να εστιάσουμε σε κάτι καλό που έχει ο κάθε εικονιζόμενος. Ας σχολιάσουμε ότι κάποιος ευτραφής, έχει εκφραστικά μάτια. Ακόμα πιο αποτελεσματική τεχνική είναι η αναγωγή στην καθημερινή σας ζωή, όπου θα είχατε την δυνατότητα να αναφερθείτε σε φίλους και γνωστούς. Έτσι για τους λιγότερο ελκυστικούς -εμφανισιακά- γνωστούς σας, μπορείτε να αναφέρετε στοιχεία της προσωπικότητας τους, που αξίζουν θαυμασμό. Για παράδειγμα την αλληλεγγύη που δείχνουν, την οργανωτικότητα, την νοικοκυροσύνη, την εφευρετικότητα, το χιούμορ κ.α. Ζητείστε από τα παιδιά να κάνουν το ίδιο: θα ανακαλύψουν μόνα του ότι οι άνθρωποι που τους είναι συμπαθείς, δεν είναι απαραίτητα όμορφοι και το αντίθετο βέβαια!
Παράλληλα θα μπορούσατε να παρακολουθήσετε επεισόδια από τον «Σκούμπι Ντού» όπου όλοι ανεξαιρέτως οι κακοποιοί ακολουθούν το κανόνα του όμορφου και αποδεκτού κοινωνικά μοντέλου. Τον «Σρεκ» που ο άσχημος ήρωας με την καλοσύνη του γοητεύει την πριγκίπισσα. Στην ταινία «The monster corporation» τα τέρατα προσπαθούν να δημιουργούν τρόμο για κάποιο συγκεκριμένο λόγο και κατά βάθος είναι καλά, δεν έχουν κακό σκοπό.
Προσοχή μην το παρακάνετε. Απλά να θυμάστε το πιο σημαντικό: να επαινείται τα ίδια και τους γύρω σας για στοιχεία που δεν σχετίζονται με την εμφάνιση και να παρατηρείτε την φύση μαζί τους, όπου η ομορφιά δεν είναι το ζητούμενο, αλλά η αποτελεσματικότητα και η προσαρμοστικότητα.
Καλή επιτυχία στην προσπάθειά σας.