Κάθε χρόνο ο Σεπτέμβριος είναι ένα καινούργιο ξεκίνημα για όλους τους μαθητές.

Οι γονείς της Α’ Δημοτικού θα είναι συγκινημένοι και περήφανοι που έγινε το απίστευτο. Το μωρό τους έφτασε να είναι στο Δημοτικό. Θα αστράφτουν τα μικρά μας καλοχτενισμένα και καλοσιδερωμένα με τα υπέροχα φρέσκα προσωπάκια τους.

Οι γονείς της Α’ Γυμνασίου θα ανησυχούν πως τα βλαστάρια τους θα ανταποκριθούν στην νέα πιο σύνθετη και απαιτητική ακαδημαϊκή πραγματικότητα.  Τα τέκνα τους θα πρέπει να προσαρμοστούν στην νέα αυλή του σχολείου που τώρα είναι πάλι οι μικρότεροι ενώ μέχρι πέρσι ήταν οι μεγαλύτεροι. Θα έρθουν αντιμέτωποι με συμπεριφορές εφήβων που προσπαθούν να βρουν την ταυτότητά τους και καθηγητών που θέλουν τάξη και ηρεμία.

Οι γονείς της Γ΄Λυκείου δεν προλαβαίνουν ίσως να συνειδητοποιήσουν ότι αυτή είναι η τελευταία σχολική χρονιά για τα παιδιά τους και να γεμίσουν από τις αναμνήσεις των τελευταίων 12 ετών. Ανησυχούν για το αν οι έφηβοι τους θα καταφέρουν να συμπεριφερθούν ως ενήλικες και με σοβαρό επαγγελματισμό θα αντιμετωπίσουν τις απαιτητικές προκλήσεις τις τελευταίας πράξης της σχολικής τους ζωής. Δεν τους απασχολεί η κοινωνικοποίηση ούτε και η ισορροπία που χρειάζεται σε κάθε μαθητή.

Καλειδοσκόπιο συναισθημάτων, αναγκών και επιθυμιών είναι η μέρα τούτη και είναι η κορύφωση σε πολλές περιπτώσεις μια πορείας ετών που πήρε παράδρομους σε κάποιες περιπτώσεις και όχι την κύρια λεωφόρο. Μπορεί παιδί και γονείς να έπεσαν και σε χαντάκια, ή σε λάσπες, σε ανηφόρες αλλά και κατηφόρες. Το στοίχημα είναι πως τις αντιμετώπισαν.

Είμαι κλινικός θεραπευτής τα τελευταία 25 χρόνια και παράλληλα μητέρα δύο αγοριών στην Γ’Λυκείου και την Δ’ Δημοτικού. Έχει συναισθηματικό και επαγγελματικό ενδιαφέρον για εμένα να βλέπω την πορεία των παιδιών που απευθύνονται στην διεπιστημονική μας ομάδα αλλά και των παιδιών που κινούνται γύρω μου. Έχω καταλάβει ότι η επιτυχία των παιδιών μας είναι επιτυχία που πηγάζει από μια οργανωμένη προσπάθεια και από θαρραλέους γονείς που δεν κλείνουν τα μάτια τους στις δυσκολίες, όποιες και αν είναι αυτές που αντιμετωπίζουν τα παιδιά τους. ΕΝΗΛΙΚΕΣ γονείς που απευθύνονται στα κατάλληλα άτομα για να μάθουν πως θα τις αντιμετωπίσουν. Υπάρχει τέλειος άνθρωπος; Όχι βέβαια, αλλά στην ουσία της ύπαρξής μας υπάρχει το στοίχημα να βελτιωνόμαστε για να φτάσουμε πιο υψηλούς στόχους.

Είναι σίγουρα παρηγορητικό το να συζητάω με την φίλη μου ή την συνάδελφό μου, ενώ πίνουμε καφέ, τις συμπεριφορές ή τις μαθησιακές δυσκολίες του παιδιού μου. Όμως στο τέλος του διαλείμματος το θέμα που με απασχολεί δεν έχει τακτοποιηθεί. Απλά έχει πάρει χρονική παράταση για να διογκωθεί.

Θαυμάζω καθημερινά τους γονείς που με ειλικρίνεια συζητούν τα θέματα που τους απασχολούν με τα παιδιά τους. Είναι οι αγωνιστές της ζωής. Είναι οι προπονητές των αυριανών υπεραθλητών της ζωής. Πόσο πιο όμορφη θα ήταν οι ζωή μας, αν όλοι ακολουθούσαμε το παράδειγμά τους.

Καλή συνέχεια και καλή δύναμη.

Ειρήνη Κιάμου Μ.Α. CCC-SLP

Παθολόγος Λόγου & Ομιλίας

Parents Coach