Γράφει η Ειρήνη Κιάμου Μ.Α. CCC-SLP, Speech Language Pathologist, University of Maryland USA
Επιστημονική υπεύθυνη των θεραπευτικών ομάδων «ΕΥΛΟΓΟΝ» & «ΘΕΡΑΠΕΙΑ=ΕΛΠΙΔΑ»
Άμισθος συνεργάτης της Παν. Κλινικής του Νοσοκομείου Παίδων «Παν & Αγλ. Κυριακού»
Τ. Καθηγήτρια του Τμήματος Λογοθεραπείας Ιωαννίνων
Parents’ Coach
Παιδιά και γονείς καλούμαστε για άλλη μια φορά να βρεθούμε σε περιορισμό. Μία δύσκολη συνθήκη που προτιμούμε να μεταφραστεί ως ευκαιρία για να αναπτύξουμε νέες δεξιότητες και όχι ως καταστροφή. Αυτή είναι απλοϊκά η συνταγή της επιτυχίας των περισσότερων ανθρώπων που κατάφεραν να ξεχωρίσουν και να διακριθούν.
Η σχέση της ικανότητας ενός ανθρώπου να αντέχει στις αντιξοότητες και της ικανότητάς του να πετυχαίνει είναι άρρηκτα συνδεδεμένες και θα ήταν ευεργέτημα να το διδάξουμε στα παιδιά μας, μέσα φυσικά από το παράδειγμά μας. Τα ερευνητικά δεδομένα εξαιρετικών συναδέλφων θεραπευτών, σχετικά με την σχέση του bullying και του resilience εμφανίζουν αυτή τη σχέση. Τα άτομα που έχουν καταφέρει να μεταφράζουν την καθημερινότητά τους σε πρόκληση και όχι σε μία δραματική παγίδα είναι τα άτομα που δεν δέχονται bullying ή αν το δεχθούν μπορούν να το αντιμετωπίσουν επιδέξια.
Ας προσπαθήσουμε, λοιπόν, όλοι οι ενήλικες να προσέξουμε τον τρόπο που παρουσιάζουμε την καθημερινότητα στα παιδιά μας. Θυμόμαστε πιστεύω οι περισσότεροι πόσο ανησυχούσαμε για την προσαρμογή των μικρών μαθητών στη μάσκα. Η πραγματικότητα μας απέδειξε ότι τα παιδιά ήταν οι καλύτεροι και συνεπέστεροι χρήστες.
Επιστρέφοντας στον περιορισμό των μετακινήσεων, οι γονείς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το χρόνο υπέρ μας. Υπάρχουν δραστηριότητες που μπορούμε να εισαγάγουμε ή να επαναφέρουμε γιατί ατόνησαν λόγω του έντονου ρυθμού της ζωής μας. Αρχικά συνεννοηθείτε οι ενήλικες για το πρόγραμμα που θα θέλατε να ακολουθήσετε με τα παιδιά σας και το πνεύμα που θέλετε να κυριαρχήσει μέσα στο σπίτι.
Αποφύγετε να πέσετε στην εύκολη παγίδα της παρακολούθησης μέσα από την οθόνη παιχνιδιών ή app που όσο και να είναι κάποια εκπαιδευτικά, ωθούν τα παιδιά στο να δημιουργούν μια σχέση εθισμού με τα ηλεκτρονικά μέσα.
Μία από τις επιλογές σας θα ήταν να τους προτείνετε να έχουν μια τηλεφωνική επικοινωνία με φίλους τους και όχι μέσω μηνυμάτων. Υπάρχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στην λεκτική επικοινωνία, όπως η χροιά της φωνής, οι παύσεις, η ένταση της φωνής του συνομιλητή που προφανώς μεταφέρουν διαφορετικά ένα μήνυμα και δίνουν πολύ περισσότερες πληροφορίες για το πώς νιώθει ο συνομιλητής μας. Εξηγήστε το αυτό στα παιδιά με παραδείγματα όπου θα αλλάζετε τη χροιά της φωνής σας, ανάλογα με το συναίσθημα. Για παράδειγμα: « Ο Γιώργος ήρθε!» με ενθουσιασμό, « Ο Γιώργος ήρθε!» με έκπληξη, « Ο Γιώργος ήρθε!» με φόβο, « Ο Γιώργος ήρθε…» με βαρεμάρα κλπ.
Μπορούν να εξασκηθούν, επιπλέον, στους κανόνες κοινωνικής συναναστροφής (χαιρετούμε όταν καλούμε στο τηλέφωνο, ρωτούμε πώς είναι ο συνομιλητής μας, ακόμα και αν δεν είναι αυτός που θέλουμε να μιλήσουμε, ζητούμε με συγκεκριμένους τρόπους το άτομο που θέλουμε να επικοινωνήσουμε).
Παροτρύνετε τα παιδιά να επικοινωνούν τηλεφωνικά με άλλα μέλη της οικογένειας, όπως τα ξαδέρφια τους και τους παππούδες. Προετοιμάστε τους για το περιεχόμενο του τηλεφωνήματος.
Έχοντας στο μυαλό τους τον συγγενή (παππούδες, ξαδέρφια και νονούς) τους τοποθετούμε στο να γίνουν πράκτορες και να χρησιμοποιήσουν το ραντάρ τους για το τι θα μπορούσε να τους ενδιαφέρει. Αν κάποιος είναι φίλαθλος να τον ρωτήσουν για την ομάδα του, αν κάποιος αγαπάει να φροντίζει τις γλάστρες του για το πως είναι τα φυτά του. Αν του αρέσει να ζωγραφίζει ποια ήταν η τελευταία του ζωγραφιά. Για θέματα της επικαιρότητας ή της παράδοσης (στολισμός των Χριστουγέννων). Με άλλα λόγια, να μπορέσουν στο σύντομο αυτό διάστημα επικοινωνίας να δείξουν έμπρακτα ότι έχουν καλέσει γιατί πραγματικά ενδιαφέρονται για το συγκεκριμένο άτομο και το αγαπούν.
Θυμηθείτε να επαινέσετε την προσπάθειά τους. Μιλήστε τους για το ότι σας χαροποιεί το γεγονός ότι δείχνουν ενδιαφέρον για τους τρίτους. Ακόμα, ζητήστε τους χωρίς να γίνεστε πιεστικοί για το εάν αισθάνθηκαν τη χαρά του άλλου που επικοινώνησε μαζί τους και που άκουσε τη φωνή τους και τα νέα τους.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια χρειάζεται να θυμόμαστε ότι εμείς οι γονείς είμαστε το παράδειγμα που αντιγράφουν. Μας ακούν όταν μιλούμε με φίλους αλλά και με τους γονείς μας, τους δικούς τους παππούδες. Είναι φανερό στα παιδιά όταν μεταφέρουμε μηνύματα αισιοδοξίας, σεβασμού και αγάπης. Πριν το συνειδητοποιήσουμε, οι θέσεις μας σαν μουσικές καρέκλες θα αλλάξουν και θα βρεθούμε εμείς να είμαστε οι παππούδες και οι γιαγιάδες. Ας προσπαθήσουμε να γαλουχήσουμε μία νέα γενιά που θα έχει γερές βάσεις για να λειτουργήσει με αισιοδοξία, επιτυχία και ψυχική ισορροπία στη ζωή της.
Καλή επιτυχία στις προσπάθειές σας.